جز دل که گیرد جای من جز من که گیرد جای دل؟
گر دل بمیرد وای من گر من بمیرم وای دل
ای آه شبرو کیستی؟ دود دل من نیستی؟
گر نیستی پس چیستی؟ ای همدم شبهای دل
خورشید با این تاب و تب آهی است جانسوزم به لب
آه ستاره آّه شب آّه سحر پیمای دل
صبح است در لبخند او با نغمه دلبند او
لعل سحر پیوند او مهر جهان آرای دل
خیزد جدا از لعل وی ناله ز هر بندم چو نی
جان می تراود همچو می از چشم می پالای دل
می جوشد م از دل برون با آه اشکی لاله گون
اشکی نه آهی نه که خون می جوشد از مینای دل
شب میخرامد بی طرب دل می تپد با تاب و تب
اینک نوای پای شب آنک نوای پای دل
( مرحوم استاد مهرداد اوستا )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر